Bulgaria i szopska

Ufff. Wróciłam z Bułgarii. Przez tydzień jeździłam od morza do gór, od maleńkich wiosek przez kurorty i dawne stolice po Sofię. Dawno żaden kraj tak mnie nie urzekł. W podróży przez Bułgarię jest coś z podróży sennych - atmosfera nierzeczywistości, niepewności ale i zachwytu towarzyszy Ci na każdym kroku. Z jednej strony piaskowe góry porośnięte winoroślą z kwaśnym młodym winem, z drugiej szare budowle bez okien wysokie na kilkadziesiąt metrów, które - przysięgam - śniły mi się 5 lat temu, z trzeciej Sofia, w której odrapane blokowiska mieszają się z paryskim szykiem, z czwartej zapchane plaże i miasta na liście UNESCO, których nie widać, bo tak są zastawione straganami, a z piątej maleńkie wioseczki naszego dzieciństwa. I ludzie, którzy kręcą głową, kiedy mówią tak, a kiwają, kiedy mówią nie, co oczywiście prowadziło do nieporozumień za każdym razem, kiedy zamawialiśmy coś w restauracji.

A zamawialiśmy dużo i często, bo jedzenie było pyszne. Pyszne. Mam dużo smaków do opisania - bardziej i mniej niezwykłych, ale zaczynam od sałaty szopskiej, która ma chyba status dania narodowego, a na pewno miała status dania wyjazdu - jadłam ją dwa razy dziennie. Szopska to po prostu pomidory, ogórki, dymka i zielona papryka (ale nie nasza - ciemnozielona - ale bułgarska: jasna i bardziej podłużna w kształcie) posypane serem sirene. Bułgarzy mają dwa rodzaje sera biały - sirene i żółty - kaszkawał. Oba pyszne, dość słone i twarde, ale sirene jest zdecydowanie popularniejszy. Zdarzało nam się zjeść całe kolacje złożone tylko z dań z bułgarskim serem w różnej postaci. Ser na szczęście można dostać w Polsce, w Warszawie np. w Leclerc'u. Można zastąpić go fetą, ale to nie to samo. W ogóle doszliśmy do wniosku, że supermarketowe ogórki i pomidory to też nie będzie to samo. Sekret prostego przepisu kryje się w produktach (produkty, produkty, produkty), dlatego dzień po powrocie biegam na bazarki szukając najlepszych składników.

A jak już je znajduję to kroję i siekam, ser trę na tarce, albo kruszę w palcach, doprawiam oliwą, octem, solą i pieprzem i jem, aż się uszy trzęsą próbując - choć na chwilę - wrócić do mojego bułgarskiego snu.

Dla porządku - przepis:

pomidory

ogórki

dymka, albo jakaś inna cebula (ja biorę dymkę, bo jest mniej ostra)

zielona papryka

ser sirene (albo feta, albo inny biały, twardy, słony ser)

To wszystko kroimy i mieszamy. Ser trzemy na tarce. Doprawiamy według smaku oliwą (albo olejem słonecznikowym), octem winnym, pieprzem i ewentualnie solą. Można też dodać posiekaną natkę pietruszki.

W wersji zajmującej więcej czasu paprykę możemy opiec nad ogniem aż do zwęglenia skórki, zdjąć z niej skórkę i dopiero drobno pokroić. Pycha.